Olechnowicz Konstanty
Urodził się w 1922 roku w Kowlu. Rok później jego rodzice przenieśli się do Lublina. Młodość przeżył podobnie jak jego rówieśnicy, ukończył szkołę powszechną, gimnazjum, a potem przyszedł wrzesień 1939 roku i wojna. W październiku ’39 Konstanty Olechnowicz rozpoczął szkołę budowlaną i wstąpił do konspiracyjnego ZWZ, a następnie do AK.
W sierpniu 1944 roku przystąpił do służby wojskowej. Zdemobilizowany w kwietniu 1947 roku znalazł się we Wrocławiu, gdzie w 1952 roku ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej. Jako architekt opracowywał projekty odbudowy Wrocławia i Dolnego Śląska. Uderzały go zniszczenie i ruiny architektury sakralnej i świeckiej imponującej skalą i bogactwem form. We Wrocławiu zaczęła się jego przygoda z akwarelą, techniką szybką i wrażeniową – były to echa studiów u Profesora Dobrosława Czajki (Lwów) znakomitego akwarelisty.
Na początku lat 50tych, dzięki żonie Alicji z d. Kułakowskiej, której rodzina trafiła w 1940 roku z Warszawy do Ciężkowic, coraz częściej odwiedzał tę miejscowość. Zwiedzał okolice bliższe i coraz dalsze. Podejmował wówczas tematy charakterystyczne dla Podkarpacia. Technika różna – od syntezy do szczegółów i niezwykłych zestawień kolorystycznych przechodzących w gwasz. Zafascynował się Bieszczadami, ich cerkiewkami i drewnianą architekturą, kościołami Podkarpacia, ich egzotyka go uderzała. Jako emeryt od 1987r. kontynuował działalność zawodową. Opracowywał rewaloryzację zabytkowych obiektów mieszkalnych i użyteczności publicznej we Wrocławiu i dolnośląskich miasteczkach: Oławie i Oleśnicy. Frapująca dla niego była dokumentacja i nadzór nad rewaloryzacją ruin zabytkowych kościołów w Różanej k. Ząbkowic Śląskich i Poniatowicach.
Zmarł 2 grudnia 2013 roku we Wrocławiu.
