Podhorecki Stanisław
Dr Stanisław Podhorecki urodził się w 1914 roku w Rzepienniku Biskupim. Po studiach lekarskich w Warszawie brał udział w kampanii wrześniowej 1939 r. jako lekarz szpitala wojskowego. Po kapitulacji powrócił w rodzinne strony i podjął pracę jako kierownik ośrodka zdrowia w Ciężkowicach, który był filią Ubezpieczalni Społecznej w Tarnowie. Ponieważ z urzędu, podczas okupacji musiał leczyć stacjonujących w Ciężkowicach i okolicznych miejscowościach żołnierzy niemieckich oraz rodziny lokalnych Niemców i volksdeutschów zdołał wyposażyć placówkę w nowy, specjalistyczny sprzęt medyczny, który w pełni wykorzystywał w swej działalności na rzecz członków ruchu oporu i okolicznej ludności. W czasie akcji "Burza" (AK) nie wahał się udzielić doraźnej pomocy rannym partyzantom, którzy mieszali się z tłumem przyjmowanych przez lekarza pacjentów. Sam ze swej strony udzielał pomocy materialnej wielu zrujnowanym przez Niemców gospodarzom, opiekując się szczególnie troskliwie małymi dziećmi. Mówił dobrze po niemiecku, leczył z powodzeniem żandarmów i ich rodziny - i tą drogą pozyskiwał wiele cennych informacji dla dowództwa batalionu "Barbara". Przez kilka miesięcy sam chorował, a mimo to często w nocy udzielał doraźnej pomocy medycznej "chłopcom z lasu". Po wyzwoleniu i wkroczeniu do Ciężkowic Armii Radzieckiej zorganizowano w ośrodku zdrowia lazaret wojskowy. Dr St. Podhorecki został "zmobilizowany" i oddany do dyspozycji rosyjskiego medyka wojskowego. Ze względu na zły stan zdrowia zdołał uzyskać po 2 miesiącach zwolnienie z wojska, a obserwując tragiczne losy wielu partyzantów, wyjechał w marcu 1945 roku na Śląsk, gdzie jako lekarz kopalni "Thorez" w Wałbrzychu nie był zbyt natarczywie nachodzony przez funkcjonariuszy Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa w Tarnowie. Tam napisał pracę doktorską na temat "Krzemicy u górników". Po uzyskaniu stopnia doktora medycyny zrezygnował z pracy w kopalni, obejmując w 1949 roku stanowisko kierownika przychodni rejonowej w Dębicy. W 1991 r. przeszedł na emeryturę. Za swoją działalność zawodową i społeczną był wielokrotnie odznaczany przez władze państwowe i resortowe orderami i medalami. Zmarł w Dębicy 01 marca 1994 roku.
Opracowanie: W. Szura ( na podst. "Gertruda" - zapomniana placówka Armii Krajowej w Gromniku, Henryk Jan Maniak).
