Mruk Józef Grzegorz
Józef Grzegorz Mruk - prekursor profesjonalnego wikliniarstwa w Ciężkowicach. Urodzony 12 marca 1888 r. w Ciężkowicach, jako syn Jana i Anieli z domu Pawłowska.
Po ukończeniu miejscowej Szkoły Powszechnej kształci się dalej we Lwowie i kończy tam pięcioletnią Szkołę Koszykarską, jeszcze za czasów C.K. Austrii, uzyskując tytuł mistrza koszykarstwa.
Po powrocie do Ciężkowic, wykorzystując nabyte umiejętności, rozwija miejscowe tradycje koszykarskie. Cały czas szkoli miejscową ludność i przyucza do wykonywania różnych przedmiotów z wikliny. W latach 1919 - 1920 zakłada i prowadzi Szkołę Koszykarską w Ciężkowicach. Usytuowanie Ciężkowic w pobliżu doliny rzeki Biała sprzyja zakładaniu plantacji wiklin, a bardzo dawne tradycje wikliniarskie ciężkowiczan dają możliwości zatrudniania osób obytych z tym zawodem. Dodatkowym atutem jest też dogodny dostęp do stacji kolejowej skąd można było wysyłać zamawiane wyroby do odbiorców. W niedługim czasie Ciężkowice stają się głównym ośrodkiem polskiego wikliniarstwa w woj. krakowskim i przez pewien czas cieszą się poparciem Syndykatu Koszykarskiego w Krakowie, utworzonego po pierwszej wojnie światowej.
Asortyment wyrobów rozszerza się. Produkowane są z wikliny nie tylko kosze, lecz także kufry, łóżka, sprzęt altanowy, różnego rodzaju meble, ozdobne kwietniki, stoliki, stoły z rogożynową wykładziną, itp. Część wyrobów sprzedawana jest na targach i jarmarkach, część wysyłana koleją do odbiorców zewnętrznych.
12 października 1920 r. Józef Mruk bierze ślub z Salomeą Julią z Zabawskich (ur.03 luty 1894 r. zm. 16 kwiecień 1964 r. córka Józefa i Wiktorii z domu Ulatowska) pochodzącą również z Ciężkowic. W okresie międzywojennym zakupuje od Miasta działkę na Zazdrości (dzielnica Ciężkowic) w Ciężkowicach, przy obecnej ul. Krynickiej (dawniej Grunwaldzka) i ul. Cieszki, gdzie buduje drewniany dom, którego część przeznacza na działalność wikliniarską. To właśnie tutaj przez wiele lat mieści się centrum ciężkowickiego wikliniarstwa.
Po drugiej wojnie światowej Józef Mruk dalej zajmuje się wikliniarstwem, a jego żona Salomea prowadzi mały sklepik z podstawowymi towarami spożywczymi i przemysłowymi. Prywatna działalność w tym czasie jest jednak coraz bardziej utrudniana i napiętnowana przez nową władzę ludową. W roku 1948 w Ciężkowicach, na bazie dotychczasowego prywatnego zakładu Pana J. Mruka, powstaje Zakład Państwowy nr 17 Polska Wiklina. Dotychczasowy właściciel zakładu zostaje kierownikiem i dalej prowadzi działalność wikliniarską.
Działalność tą przerywa nagła śmierć kierownika (zmarł na serce 30 maja 1950 r. i spoczywa na cmentarzu komunalnym w Ciężkowicach).
Dalsza działalność wikliniarska jest jednak dalej kontynuowana, Już w październiku 1950 r. powstaje Spółdzielnia Koszykarska Grunwald w Ciężkowicach, która dalej prowadzi i rozszerza działalność koszykarską. Wdowa Salomea udostępnia część swojego budynku na potrzeby nowej Spółdzielni i tutaj mieści się przez wiele lat biuro Spółdzielni Koszykarskiej Grunwald.
W dniu 27 września 2023 roku Rada Miejska w Ciężkowicach nadała Józefowi Mrukowi pośmiertnie tytuł "Zasłużony dla Gminy Ciężkowice" za fundamentalny wkład w rozwój i profesjonalizację wikliniarstwa i plecionkarstwa na terenie tutejszej Gminy w okresie międzywojennym oraz utworzenie liczącego się ośrodka produkcyjnego w tej branży.
Józef Mruk podjął i rozwinął dzieło Ignacego Jana Paderewskiego, który zainicjował na tym terenie zorganizowaną działalność wytwórczą w tej dziedzinie, dlatego też obaj nazywani są Ojcami ciężkowickiego wikliniarstwa. Tytuł honorowy został nadany na wniosek Bractwa Kurkowego w Ciężkowicach.
 |  POLSKA WIKLINA Przedsi?biorstwo Pa?stwowe wyodr?bnione Oddzia? 17 w Ci??kowicach (pierwszy z lewej J. Mruk) |  |  |
 |  |  |  |
 J. Mruk - potwierdzenie nadania tytułu.jpeg |  Okładka książki Historia KSP Grunwald w Ciężkowicach |
(Opracowanie: W. Szura na podstawie wspomnień wnuczki J. Mruka, Pani Ewy Mruk
- Smoleń, Ciężkowice wrzesień 2020 r).
