Ostrusza w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich
Ostrusza – u Długosza Ostrusz, wś, pow. grzybowski, par. rz.-kat. w Ciężkowicach o 3,7 klm. Ma 726 mk. rz.-kat. Leży w zwartej dolinie potoku uchodzącego pod Ciężkowicami do Biały (306 mt. npm.). Dwie małe kapliczki stoją przy gminnej drodze łączącej O. z miasteczkiem. Od płn. otacza dolinę las na wzgórzach (405 mt.), zwanych Skałkówkami, od wsch. las Pasternik a od płd. dział górski Dawidówka, zrzadka lasem pokryty. Pos. więk. Anny Trzecieskiej ma obszaru 146 roli, 7 łąk i ogr., 8 past., i 298 mr. lasu. Jest tu szkoła ludowa. Ostrusza wchodziła w skład sstwa Bieckiego. W regestrach pobor. z 1581 r. O. ma 11 łanów, 1 czynsz., 1 komor. bez bydła i 2 rzem. (Pawiński, Małop., 109). Graniczy na wsch. z Turzą, na płn. z Rzepiennikiem Strzyżowskim, na płd. ze Staszkówką i Opaciem a na zach. ze Skałą przy Ciężkowicach.
Źródło: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Sulimierskiego F., Chlebowskiego B., Walewskiego W., T. VII, Warszawa 1880-1914, s. 732.
