Wąwóz Czarownic
Pomnik Przyrody „Wąwóz Czarownic” położony jest w pobliżu rezerwatu „Skamieniałe Miasto”. Jest to wąwóz o głębokości 15 – 25 m i długi na ok. 70 m. Ograniczają go kilkunastometrowe ściany skalne z piaskowca ciężkowickiego, często w postaci nadwieszonych ambon. Dno wąwozu jest wąskie z licznymi progami skalnymi, zamknięte z jednej strony kaskadą wodną o wysokości ok. 10 m. Pionowo opadające ściany z licznymi spękaniami i szczelinami oraz półkami skalnymi i występami porośnięte są roślinnością, wśród której jest wiele gatunków rzadkich oraz chronionych prawem. Na dno nie dochodzą nigdy promienie słoneczne, toteż miejsce to ma specyficzny mikroklimat – wilgotnością przywodzący na myśl wnętrze jaskini.
Mniej więcej w połowie wąwóz się rozwidla – zachodnia część kończy się malowniczą, niemal pionową ścianą, z wierzchołka której spada 10 – metrowa kaskada wody potoku Ostruszanki. Aby móc podziwiać w pełni malowniczość tego widoku trzeba się jednak wybrać w okresie znacznego przyboru wody w potoku, w przeciwnym razie zobaczymy bowiem jedynie cieniutką stróżkę sączącą się ze skały. Ciekawie prezentuje się też wodospad w okresie zimy i przedwiośnia, kiedy to w mroźne, a następujące po cieplejszych, dni opadająca kaskada czy nawet krople wody zamarzają.
Dodać tu trzeba, że początek strumykowi dają łzy rozpaczy dziewicy wydanej przez Cieszka wbrew prawu gościnności rycerzowi z Rożnowa. Nieszczęsna bowiem śpiąc na wieki w skalnej pieczarze toczy nadal strumyk łez. Tak przynajmniej powstanie potoku tłumaczy legenda, nie podając jednak sposobu, jak położyć kres cierpieniu pięknej niewiasty.
 |  |  |  |
Oprac.: Mariola Basamanowicz
Źródło: www.ciezkowice.pl, Grzegorz Kubal, „W Gminie Ciężkowice”, Krosno 2002, s. 76, 77.
